آب فرات و علقمه و گنبد حسین
یا
تل زینبیه و هر جای کربلا...
...هر چند دیدنی ست ولی دیدنی تر است
پایین
پای مرقد آقای کربلا
نزدیک
تر به محضر آقاست جای تو
پایین پایی و همه پایین پای تو
بیعت یعنی؛
" دست دادن" کنار علقمه
***
***
یا حسین(ع)
حروف "م ق ط ع ه" تنت بر روی زمین،
زیباترین آیه سجده دار خداست...
نشسته ام چو غباری به شوق اذن دخول...
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)
دوم محرم
ورود امام به کربلا
آگاه کردن عبیدالله بن زیاد از ورود امام به کربلا
سوم محرم
ورود عمربن سعد با چهار هزار سپاه به کربلا
خرید قسمتی از زمین کربلا که قبر مطهر امام در آن واقع شده است توسط خود امام از اهالی نینوا و غاضریه
چهارم محرم
سخنرانی عبیدا... بن زیاد در مسجد کوفه برای ترغیب مردم به جنگ با امام حسین
پنجم محرم
ورود شیث بن ربعی به همراه چهار هزار نفر به کربلا
قرار دادن زجر بن قیس بر سر راه کربلا به دستور عبیدا... برای جلوگیری از ملحق شدن افراد به امام
ششم محرم
دعوت عشیره بنی اسد برای یاری امام حسین توسط حر بن ریاحی که در نتیجه عده ای دعوت را پذیرفتند زمانی که به سوی امام می رفتند عمر بن سعد یارانش را به جنگ با آنان فرستاد آنها که پس از مقداری نبرد متوجه شدند توان مبارزه را ندارند پراکنده شدند.
هفتم محرم
عبیدا... طی نامه ای از عمربن سعد خواست تا آب را بر امام و یارانش ببندد
هشتم محرم
امام به همراه حضرت عباس و علی اکبر و عمربن سعد به همراه پسرش و نوکرش در میان دو سپاه با هم گفت و گو کردند امام از او خواست از مقاتله با ایشان بگذرد او بهانه آورد و امام او را نفرین کرد
پس از این گفتگو نامه ای به عبیدا... نوشت و خواست از امام بگذرد ولی شمر نگذاشت با او موافقت کنند.
نهم محرم
ورود شمر به همراه جواب نامه توسط عبیدا...
گرفتن امان نامه برای خواهرزادگانش و حضرت عباس ولی ایشان نپذیرفت.
تهدید امام و یارانش که یا حکم امیر را بپذیرید یا با شما وارد جنگ می شویم.
درخواست امام برای تاخیر زمان جنگ به مدت یک شب تا آن شب را به راز و نیاز و تلاوت قرآن بگذرانند.
دهم محرم
شهادت امام و 72 تن از یارانشان
اسامی اسرای کربلا
زینب کبری فاطمه دختر امام حسین
ام کلثوم سکینه دختر امام حسین
فاطمه رباب همسر امام حسین
رقیه شاه زنان همسر امام سجاد
صفیه مادر محسن همسر سیدالشهدا
ام هانی دختر مسلم بن عقیل
ام وهب فضه کنیز فاطمه
ام خلف حسنیه
خدیجه بنت علی امامه
جمانه
***
**
*
هیهات من الذله...
اى تو صاحب زمان! اى تو صاحب زمین! دل جدا ز یاد تو آشیانه اى خراب وبى صفاست یاد سبز وروح بخش تو یاد لطف بى نهایت خداست کوچه باغ سینه ام اى گل محمدى به عطر نامت آشناست آنکه در پى تو نیست کیست؟ آنکه بى بهانه تو زنده است در کجاست؟
اى کرامت وجود! باد غربتى که مى وزد به کوچه هاى بى تو بوى مرگ مى دهد بوى خستگى فسردگى کوچه ها در انتظار یک نسیم روح بخش یک پیام آشنا ودلنواز سینه را گشوده اند. کوچه هاى ما همیشه عاشق تو بوده اند.
اى کبوتر دلم هوایى محبتت! سینه ام آشناى نعمت غم است گر هزار کوه غم رسد هنوز هم کم است از درون سینه ام ناله هاى مرغ خسته اى به گوش مى رسد. بالهاى زخمى ام نیازمند مرهم است.
صبحگاه جمعه ها آفتاب یاد تو ز (ندبه)هاى ما طلوع مى کند. آنکه شب پس از دعا با سرود اشتیاق ونغمه امید با دلى سفید خواب رفته است روز را به شوق دیدنت شروع مى کند اى تو معنى امید وآرزو! اى براى انتظار عاشقانه آبرو! عشقهاى پاک در میان خنده ها وگریه هاى عاشقان پیش عصمت الهى ات خضوع مى کنند.
چه بی خیال نشستیم!! نه کوششی نه وفایی فقط نشته و گفتیم، خدا
کند که بیایی!
در تاریخ آمده است, هرگاه دو گروه در حال نبرد بودند و ماه های حرام سرمی رسید, دو طرفِ جنگ، به واسطه ماه حرام دست از جنگ می کشیدند و صبر می کردند تا ماه حرام بگذرد.
در این فاصله, پرچمی قرمز رنگ بر فراز خیمه فرمانده لشکر برمی افراشتند به نشانه اینکه هنوز جنگ تمام نشده است و باید صبر کرد تا ماه حرام بگذرد...
بر فراز گنبد امام حسین (ع)، اهتزاز پرچم سرخ رنگ، تداعی کننده یک پیام است...
بگذار این سال های حرام بگذرد...
...
..
.
با کوله باری از عدالت؛
او خواهد آمد...
